Hello London!

*Neee ik ben niet afgereisd naar een brits maagdeneiland maar om de een of andere duistere reden kan ik Groot Brittanie, United Kindom, Engeland ofiets in die trand om een landaanduiding aan te vinken niet vinden dus vandaar.*


Vrijdagochtend zijn papa en ik vroeg vertrokken naar Eindhoven Airport, en eenmaal in het vliegtuig waren we binnen een uur in Engeland. Het Engelse landschap oogde zorgwekkend saai naar mijn idee, maar dat veranderde al snel zodra we geland waren in Londen Standstad. Na daar even ontbeten te hebben stapten we op de trein richting Liverpool Station, vanuit daaruit was het nog maar een kort ritje met de metro. Aangekomen op Kings Cross Sint Pancras was het niet meteen duidelijk welke kant we op moesten, en met 4 koffers was dit dus niet echt vermakelijk. Daarentegen scheen het Britse zonnetje volop waardoor we meteen in vakantiesferen verkeerden.
We konden niet meteen terecht in het Novotel omdat de kamer nog niet gereed was, maar we konden onze koffers even opbergen en in het uur dat we moesten overbruggen hebben papa en ik meteen een terrasje opgezocht. Het bleek al vrij snel dat daar waar wij Hollanders massaal op een terras gaan zitten de voorkeur van de Londenaren uitgaat naar bier drinken in een pub, maar we kwamen een sportschooltje tegen waar ook een 'bar' bij hoorden met een paar stoeltjes buiten direct in de zon. Hier werkte een hele aardige man, en hebben we een frisse salade gegeten. Ondanks dat met name papa na de helse tocht met alle koffers toe was aan een pilsje, smaakte de koffie ook goed in het alcoholloze barretje.
De hotelkamer beviel uitstekend en we gingen snel verder op pad om een kijkje te nemen bij mijn toekomstige residentie. Dit is een paar blokken verder van ons hotel, dus we zijn daar in het zonnetje heen gelopen. De wijk was rustig en zag er leuk uit, en ook het enorme gebouw waar ik de komende drie maanden zal vertoeven viel niet tegen. We zagen de secretaresse al zitten, en studenten liepen in en uit.
Ons volgende doel was om het schoolgebouw te gaan bekijken, wat volgens de site een kwartiertje op loopafstand was. Ik kon (en kan) me er nog niets bij voorstellen dat ik voortaan iedere morgen door deze wereldstad zou lopen om naar school te gaan.
De school is geplaatst in een oud monumentaal pand, rechtstreeks gelegen aan een drukke weg in Londen. De stadsparken lagen vol met jong en oud die van het zachte lenteweer aan het genieten waren. Het stadse leven bruist hier volop, en ik begon er nu echt zin in te krijgen.
Ondertussen liepen we al bijna 3 kwartier, dus de Pints begonnen nu te lonken. Na een tijdje zoeken vonden we een echte Britse pub, waar de mensen tot ver buiten op straat stonden met enorme glazen bier. Wij gingen binnen aan een tafeltje zitten, en na de vraag of ik een klein of een groot glas rosé wilde brachten we onze eerste toast uit met glazen ter grootte van een emmer.
S’avonds waren onze voeten nogal moe van de lange dag, maar we wilden ook wel graag een leuk tentje vinden voor onze eerste avond in Londen. We eindigden uiteindelijk in Garluccio’s, een modern italiaans restaurant waar de knoflookgeuren vanuit de keuken je al bij binnenkomst om de oren vlogen. Hier hebben we echt heeerlijk gegeten en samen een flesje rode wijn gedeeld. De britten aan het tafeltje naast ons begonnen ondertussen aan hun derde fles wijn waarnaar de man in kwestie naast zijn stoel belandde en er van overtuigd was dat de conversatie ook prima kon worden voortgezet vanaf zijn positie op de vloer.
Eenmaal aangekomen in het hotel kropen we in bed en voordat ik goed en wel onder de dekens lag, lag ik al te snurken volgens mijn vader.
De volgende ochtend ontbeten we in het hotel, waar ik even moest
wennen aan de geur van worst en rösties maar de scrambled eggs
smaakte me toch zeer goed.
We kochten een metro dagkaart waar we ongelimiteerd konden reizen per metro en reisden af naar het paleis. Het deed mij nogal denken aan het paleis van Versailles, dezelfde pracht en praal uit een gouden tijdperk.
We liepen vanuit hier door een park door naar het House of Parliament en de Big Ben. Het stond hier zwart van de politie agenten, overal busjes en politie te paard en grote delen van de straat waren afgezet. Dit bleek als preventie voor een aangekondigde demonstratie, maar wij hebben hier verder niks vanmeegekregen. Eenmaal in ons hotel zagen we op tv dat de Cuts March heel groots opgezet was, en dat er zelfs geweld en vandalisme bij kwam kijken. Ze noemen dit Flashmobs, waar kleine groepen met zwarte kleding en sjawls voor hun gezicht met rookbommen grote winkelketens probeerden te beschadigen. http://www.bbc.co.uk/news/uk-12873191

Na een korte powernap hadden papa en ik zin om ondanks alle commotie verder in Londen een pub op te zoeken. we vonden een druk maar gezellig ogend pubje waar we gingen zitten. We hadden ons eerste drankje net op toen er 3 Britten vroegen of ze bij ons aan de tafel konden zitten, en zo was het eerste contact gelegd. Ze waren ontzettend vriendelijk en als hun Noord-Engelse accent het toeliet ook heel erg humoristisch.
Hierna zijn we naar een restaurantje gegaan waar de formule van het restaurant duidelijk aangepast was aan de drukte van een stad zoals Londen. Aan een balie je bestelling doorgeven, een glas dat je zelf bij kan vullen bij een postmix, de sauzen en bestek dat je wenst moet je ook zelf bij een scharrelen. Ideaal, en binnen notime stond onze spicy chicken al op tafel. Ook hier was het weer zeer geslaagd.

Al met al zijn de twee dagen hier snel voorbij gegaan, en zit ik ondertussen al in mijn residentie!!
Mijn kamer is heel schattig en ik ga me hier zeker thuis voelen. Er rest me alleen één vraag...
WHERE ARE MY ROOMIES?!
Heb tot nu toe nog niemand gezien dus dat is wel een beetje jammer. Voel me al bijna heel zielig en eenzaam maar gelukkig is daar internet en heb ik al gezellig geskyped met stephanie.
Ik ga zo richting de supermarkt en eens bedenken wat ik ga eten mijn eerste avondje On My Own in London City. Als ik aan morgen denk, mijn eerste schooldag moet ik bijna spastische neigingen onderdrukken, zo nervous word ik daar van! Heb namelijk geeeen idee hoelaat ik waar moet zijn, heb maar besloten dat ik zeer vroeg aan de schoolpoort zal rammelen, dan hoop ik dat de rest zich vanzelf wijst.
Ik hou jullie op de hoogte van de verdere vorderingen van mijn avontuur!
Nog een kleine notitie, er staat een zeer pitoresk kerkje in mijn straat, waarvan de klokkenluider naar mijn idee redelijk overspannen is. Laat die bel eens rustig hangen, ieder uur hoeft niet gepaard te gaan met 45 klingels.. Dit ga ik hem een dezer dagen zeker even melden.

Byee all my beloved people!
xxxxx